Buckcherry @ Paradiso

Soms vraag je je echt af of mensen wel geluisterd hebben naar de bands in kwestie als ze ze op één avond programmeren. Zo vroegen wij ons af wie bedacht had dat Green Lizard & Buckcherry een goede combinatie zou zijn.
Ok, het is allebei harde gitaarrock, maar daar houdt de overeenkomst eigenlijk wel op. Green Lizard is lastig te omschrijven, maar ik zou zeggen alternatieve rock met een scheutje nu-metal en emocore.

Nu kwam het ons niet slecht uit: mijn vriendin vind Green Lizard erg goed, en ik ben juist weer liefhebber van Buckcherry. We konden ons niet echt voorstellen dat de fanbase van de twee bands erg veel gemeen zou hebben.

Het was een middagconcert, dus om een uur of vijf kwamen we de bovenzaal van de Paradiso binnen. Het was nog rustig, maar er was inderdaad een soort tweedeling in het publiek zichtbaar: enerzijds jonge alto's en anderzijds een wat ouder hardrock-café publiek.

De eerste band wist gelukkig beide groepen aan te spreken. Damone speelde ouderwetse hardrock/heavy metal met een modern randje.

Mij deed het vooral denken aan bands zoals ze in tv-series en films voorkomen. Je kent ze wel, die afleveringen van een serie waarin opeens alle karakters per se naar een concert van een bepaalde band willen, terwijl in eerdere afleveringen geen van die karakters ook maar iets van muziekliefde heeft getoond. Aan het eind van zo'n aflevering, na veel moeilijkheden belanden ze uiteindelijk bij het concert en gaan dan met zijn allen genant staan dansen.
Een ding wat de meeste van de bands in zo'n aflevering overeenkomen is dat ze er erg rock & roll uit zien, maar ze klinken toch erg braaf. Tja, je wilt als tv-maker natuurlijk niet dat je kijkers wegzappen.

Damone zou perfect zijn voor zo'n aflevering. De zangeres staat er bij als een stoere rockchick (hoewel dat recht omhoog spugen toch echt niet hoeft), maar zingt nergens echt rauw. Ze weten het publiek ondanks het vroege uur wel aardig enthousiast te krijgen. 'Come on! Èmsterdèm!'

De laatste keer dat ik Green Lizard gezien had was het afscheidsoptreden van gitarist Willy. De line-up was deze avond weer anders, de originele drummer gaat binnenkort stoppen, en was deze show ook al verhinderd. Invaller was de drummer van Krezip, Bram.
Met deze bezetting werd een van de meest rockende shows gegeven die ik van de Lizards gezien heb. De nieuwe nummers klinken vertrouwd, maar toch met wat nieuwe invloeden uit de post-hardcore hoek.

Buckcherry had ik voor het laatst op Lowlands 97 of 98 gezien (als iemand weet welk jaar ze speelden, hoor ik het graag!). De huidige bezetting is totaal anders, alleen zanger Josh Todd en lead-gitarist Keith Nelson zijn overgebleven uit de oude line-up. De muziek is echter niet veranderd. De Aerosmith en Guns n' Roses invloeden zijn nog steeds overduidelijk. Niet vreemd als je bedenkt dat de zanger en gitarist ook nog sessies hebben gedaan met de band die nu Velvet Revolver is. Blijkbaar vond Slash Josh Todd toch qua karakter teveel op Axl lijken.

De nieuwe leden waren lekker enthousiast. De set bevatte nummers van elk van de 3 cd's, en alle publieksfavorieten kwamen voor bij. Iets teveel van de ballads als je het mij vraagt, maar ja dat komt vast door de Aerosmith invloeden.

Ik blijf de Green Lizard/Buckcherry combi gek vinden, maar even goed een erg geslaagd concert.

Review of:

Green Lizard, Buckcherry, Damone
Paradiso / Amsterdam
2007-03-17

Related bands:

Related articles:

Liked this post? You might also like the following articles:

1 comments on “Buckcherry @ Paradiso”

ullie

April 12th, 2007 | 14:44

buckcherry speelde in '99 op lowlands op het dommelsch podium

Comments are closed

This blog is archived, new comments are closed.